Voor onze residenties in het voorjaar van 2025 werken we samen met het museum Ludwig Forum in Aken. We doen deze samenwerking vanuit het Reading the Region programma van het Very Contemporary netwerk. Dit programma is bedoelt om verbindingen te leggen tussen verschillende kunstpraktijken in de Euregio Meuse-Rhine.
Tijdens de gesprekken in aanloop naar de residenties zijn we elkaar in de tuin tegengekomen. Voor Greylight Projects vormt de tuin een centraal punt in de locatie, waarbij permacultuur-tuinieren als metafoor dient voor onze werkwijze. Bij het Ludwig Forum bevindt zich het Lufo Park – een park dat zich uitstrekt tussen het museum en de aangrenzende woonwijk. Hieronder lichten we de Lufo Park toe.
Lufo Park
Achter het Ludwig Forum für Internationale Kunst in Aken lag jarenlang een verwilderde tuin die sinds de oprichting van het museum in 1991 veel van zijn oorspronkelijke kwaliteit had verloren. In 2010 begon het Frans-Duitse landschapsarchitectuurcollectief atelier le balto met een herwaardering van deze verborgen plek.
Het collectief bestaande uit Marc Pouzol, Véronique Faucheur en Marc Vatinel startten met het opschonen van de overwoekerde begroeiing en maakten zichtlijnen en ruimtelijke structuren leesbaar. Zij legden de oorspronkelijke structuur van de tuin bloot, daardoor kwam bijvoorbeeld de sculptuur van Thomas Virnich, aan de rand van het bosje, opnieuw tot zijn recht. Ze voegden met hulp van buurtbewoners uit Aken-Noord, nieuwe elementen toe zoals de twee houten platformen – één in de schaduw van het bos, de ander op een zonovergoten grasveld. Deze bieden ruimte voor ontmoeting, rust of kleine evenementen.
Karakteristiek voor de aanpak van atelier le balto zijn de twee zogenaamde “parkcellen”: Petite Nature No 1 op het zonnige veld is beplant met tien soorten pruimenbomen (Prunus domestica) en met Aziatische en Europese frambozenstruiken. In Petite Nature No 2, onder het bladerdak van oude bomen, groeien schaduwplanten die zich thuis voelen in een koeler microklimaat.
Oneffenheden in het bestaande reliëf werden benadrukt en optisch geordend door ogenschijnlijk zwevende platformen. Benjeshagen structureren de natuurlijke ruimtes op geometrische wijze, tonen zonnige en schaduwrijke plekken, terwijl slingerende loopbruggen het uitzicht openen. Snoeiwerk maakt nieuwe zichtlijnen en visueel aantrekkelijke elementen mogelijk, terwijl de vrijgemaakte, zuilachtige boomstammen de blik omhoog leiden.
Waar eerder nauwelijks iets kon groeien in het donkere struikgewas, verspreiden zich nu – in het ritme van de seizoenen – wilde blauwe lelies en paarse geraniums. Eilandjes met frambozen, aardbeien en pruimen nodigen uit om van de heerlijke vruchten te genieten.
Nieuwe plekken van activiteit, zoals een glijbaan tussen palmen, picknickplaatsen en een heringericht amfitheater, vergroten de culturele bruikbaarheid van het park. Niet alleen het museum, maar ook het omliggende terrein biedt ruimte voor rust, ontmoeting en ontdekking.
Het plan was er om elk jaar met het team uit Le Havre en Berlijn voor meerdere weken naar Aken te komen om verder te werken aan de tuin. Bezoekers worden uitgenodigd voor een gesprek – of om zelf mee te tuinieren. Zo plantten de kunstenaars samen met kinderen van een nabijgelegen basisschool bloembollen.
Met projecten als de tuin van het Palais de Tokyo in Parijs (2002) en het park van Villa Romana in Florence (sinds 2008) heeft atelier le balto internationaal naam gemaakt. De Lufo Park is een voorbeeld van hun zorgvuldige, kunstzinnige benadering van stedelijke natuur die ze later in hun werk hebben verder ontwikkeld.
link:
https://ludwigforum.de/museum/lufo-park/
https://www.lebalto-leblog.eu/
