(NL) Nu Dorothy in Hell haar periode bij het atelier in de stad heeft afgesloten, zal zij opgevolgd worden door Valentijn Schmitz. Afgelopen week heeft Valentijn zijn werk geïnstalleerd in het atelier op het NS-station in Heerlen. Onlangs is Valentijn afgestudeerd aan de afdeling Fine Arts aan het Maastricht Institute of Arts. Iedere dinsdag is hij aanwezig tussen 17:00 en 18:30 en kun je een kijkje nemen in het atelier.

Valentijn stelt zichzelf voor:

Ik ben opgegroeid in Heerlen. Als kind liep ik vaak onder de spoorlijn door op weg naar school, en daarna over die vervelende brug – tot het Maankwartier die plek veranderde. In de loop der tijd ben ik zoveel verschillende versies van mezelf geweest. Nu ben ik terug in het hart van Heerlen, om op deze momenten terug te kijken en te reflecteren.

Mijn werk bestaat voornamelijk uit het creëren van momenten. Performativiteit is een belangrijk onderdeel hierin. De installaties en “vestures” die ik maak dienen als gereedschap naar deze momenten. Vaak gerelateerd aan draagbaarheid en het lichaam als start punt. Want als je lichaam onderdeel wordt van het geheel dat je observeert, vervagen de grenzen tussen jij en ik, wij en hun. Ik maak voornamelijk gewaden, om het lichaam te informeren wat het moet doen, om emoties te uiten en om verhalen te delen. Ik maak deze gewaden omdat ik het belangrijk vind om met anderen te delen, wat het voor mij betekent om als queer lichaam ruimte te claimen. Het publiek kan de gewaden dragen om dit zonder eigen marge te ervaren. Binnen de staat van aan- en uitkleden komen nieuwe rituelen tot leven.

‘Honouring the cleaning lady’ was een van de projecten waarmee ik afstudeerde aan de academie in Maastricht. Waarbij de nood hoog lag om in gesprek te gaan met de schoonmakers die iedere dag door onze chaos heen moesten om hun werk uit te voeren. Zij gaven aan zich ondergewaardeerd te voelen binnen de academische omgeving. Werk dat vaak, als niet altijd onzichtbaar gebeurd. Door te dweilen met gekleurd water liet ik sporen achter in de gang, mijn expositie ruimte in. Een poging tot oproep richting de studenten en docenten, om meer respect te tonen richting medewerkers die essentieel onderdeel zijn van een academie en haar functioneren. 

Samenwerking is van belang binnen mijn praktijk, het delen van verschillende perspectieven, technieken en inspiraties. Daarbij kan een (tijdelijke) groepsvorming zorgen voor kruis-bestuiving en creëert verdieping richting thema’s die aangekaart worden binnen de groep. 

(EN) Now that Dorothy in Hell has concluded her period at the studio in the city, she will be succeeded by Valentijn Schmitz. Last week, Valentijn installed his work in the studio at the railway station in Heerlen. Valentijn recently graduated from the Fine Arts department at the Maastricht Institute of Arts. Every Tuesday he will be present between 17:00 and 18:30 and you can take a look at the studio.

Valentijn introduces himself:

I grew up in Heerlen. As a child I often walked under the railway line on the way to school, and then over that annoying bridge – until the Maankwartier changed that place. Over time I have been so many different versions of myself. Now I am back in the heart of Heerlen, to look back and reflect on these moments.

My work mainly consists of creating moments. Performativity is an important part of this. The installations and “vestures” I make are tools for these moments. Often related to portability and the body as a starting point. Because when your body becomes part of the whole that you observe, the boundaries between you and I, us and them become blurred. Within my creative practice, I make mainly vestures to inform the body what to do, to express emotions, and to share stories. I make these vestures because I feel the importance of sharing with others what it means to me to claim space as a queer body. The audience can wear the vestures to experience this without the margins of one’s self. Within the state of dress and undress, new rituals come alive. 

‘Honoring the cleaning lady’ was one of the projects with which I graduated from the academy in Maastricht. There was a great need to talk to the cleaners who had to go through our chaos every day to do their work. They indicated that they felt undervalued within the academic environment.

Work that is often, if not always invisible. By mopping with colored water I left traces in the hallway and in my exhibition space. An attempt to appeal to students and teachers to show more respect to employees who are an essential part of the academy and its functioning. 

Collaboration is important within my practice, sharing different perspectives, techniques and inspirations. In addition, a (temporary) group formation can ensure cross-pollination and create depth towards themes that are discussed within the group.